چگونه می توان از کارآمد فناوری احتراق کاتالیزوری در سیستم تصفیه گاز باقیمانده کارگاه عقیم سازی اتیلن اکسید اطمینان داد؟

پیش درمانی اولین مرحله از سیستم تصفیه گاز باقیمانده از کارگاه عقیم سازی اتیلن اکسید ، و همچنین فرضیه اطمینان از کارآمد فناوری احتراق کاتالیزوری است. هدف اصلی پیش تصفیه ، از بین بردن ناخالصی هایی مانند ذرات ، روغن و رطوبت در گاز اگزوز برای جلوگیری از گرفتگی این ناخالصی ها و تأثیرگذاری بر اثر کاتالیزوری و ثبات است.
حذف ذرات: ذرات بزرگ موجود در گاز اگزوز از طریق تجهیزات مانند جمع کننده های گرد و غبار کیسه ای و جمع کننده گرد و غبار سیکلون برداشته می شوند تا اطمینان حاصل شود که گاز اگزوز وارد شده به راکتور کاتالیزوری است.
کاهش خونریزی و حذف روغن: گاز اگزوز اتیلن اکسید ممکن است حاوی مقدار مشخصی از رطوبت و روغن باشد که ممکن است در دماهای پایین به مایعات متراکم شود و منافذ کاتالیزور را مسدود کند. بنابراین ، لازم است رطوبت و روغن از گاز اگزوز از طریق تراکم ، تصفیه و سایر روشها خارج شود.
تنظیم دما: واکنشهای احتراق کاتالیزوری معمولاً در یک محدوده دما خاص اتفاق می افتد و دمای خیلی زیاد یا خیلی کم ممکن است بر اثر کاتالیزوری تأثیر بگذارد. بنابراین ، گاز اگزوز نیز باید در مرحله پیش تصفیه تنظیم شود تا اطمینان حاصل شود که دما در هنگام ورود به راکتور مناسب است.

کاتالیزور هسته اصلی فناوری احتراق کاتالیزوری است و انتخاب و طراحی آن به طور مستقیم با اثر کاتالیزوری و ثبات مرتبط است. به عنوان حامل کاتالیزور ، طراحی راکتور نیز بسیار مهم است.
انتخاب کاتالیزور:
ترکیب: ترکیب کاتالیزور به طور مستقیم بر فعالیت کاتالیزوری ، انتخاب و ثبات آن تأثیر می گذارد. کاتالیزورهای متداول شامل کاتالیزورهای فلزی گرانبها (مانند پلاتین ، پالادیوم و غیره) و کاتالیزورهای فلزی غیر قیمتی (مانند اکسیدهای مس ، منگنز ، کبالت و غیره) است. کاتالیزورهای فلزی گرانبها بسیار فعال اما گران هستند. کاتالیزورهای فلزی غیر قیمتی ارزان تر هستند اما ممکن است کمتر فعال باشند. بنابراین ، لازم است که به طور جامع عواملی مانند ترکیب گاز اگزوز ، غلظت و دما را برای انتخاب یک کاتالیزور مناسب در نظر بگیرید.
ساختار: ساختار کاتالیزور (مانند اندازه ذرات ، شکل ، تخلخل و غیره) نیز بر اثر کاتالیزوری آن تأثیر می گذارد. به طور کلی ، کاتالیزورهایی با ذرات کوچک و تخلخل بالا دارای سطح خاص و خاص دیگری هستند که این امر منجر به تماس کامل بین گاز اگزوز و کاتالیزور می شود و از این طریق باعث افزایش کارایی کاتالیزوری می شود.
ثبات: ثبات کاتالیزور کلید کاربرد طولانی مدت آن است. برای اطمینان از ثبات و قابلیت اطمینان آن در عملکرد طولانی مدت ، یک کاتالیزور با توانایی ضد مسکن قوی ، مقاومت در برابر دمای بالا و مقاومت در برابر سایش لازم است.
طراحی راکتور:
ساختار: ساختار راکتور باید تماس کامل و مخلوط کردن گاز اگزوز و کاتالیزور را تسهیل کند ، ضمن اینکه از توزیع یکنواخت گاز اگزوز در راکتور اطمینان می دهد. ساختارهای راکتور متداول شامل راکتور بستر ثابت ، راکتور تختخواب سیال شده و راکتور تختخواب ترفند است.
مواد: ماده راکتور باید از مقاومت در برابر خوردگی و مقاومت در برابر دمای بالا برخوردار باشد تا از ثبات و ایمنی آن در عملکرد طولانی مدت اطمینان حاصل شود.
شرایط عملیاتی: شرایط عملیاتی راکتور (مانند دما ، فشار ، سرعت جریان و غیره) باید با توجه به ویژگی های کاتالیزور و ترکیب گاز اگزوز بهینه سازی شود تا از بهترین اثر کاتالیزوری و پایداری اطمینان حاصل شود.
پس از مخلوط کردن گاز اگزوز با مقدار مناسب هوا ، وارد راکتور مجهز به کاتالیزور می شود. تحت عمل کاتالیزور ، آلاینده های آلی مانند اتیلن اکسید به سرعت اکسیده می شوند و در دمای پایین تر تجزیه می شوند و به دی اکسید کربن و آب تبدیل می شوند. این فرآیند هسته اصلی فناوری احتراق کاتالیزوری و کلید دستیابی به تصفیه گاز اگزوز است.
تجزیه اکسیداسیون: تحت عمل کاتالیزور ، آلاینده های آلی موجود در گاز اگزوز با اکسیژن موجود در هوا واکنش نشان می دهند تا دی اکسید کربن و آب تولید کنند. این واکنش معمولاً در دمای پایین تر انجام می شود و از آسیب تجهیزات و خطرات ایمنی که ممکن است در اثر عملکرد درجه حرارت بالا ایجاد شود ، جلوگیری می شود.
کنترل دما: دمای واکنش احتراق کاتالیزوری تأثیر مهمی بر اثر کاتالیزوری دارد. دمای بیش از حد بالا ممکن است باعث شود کاتالیزور غیرفعال یا سوزاندن باشد ، در حالی که دمای بیش از حد پایین ممکن است بر راندمان کاتالیزوری تأثیر بگذارد. بنابراین ، لازم است اطمینان حاصل شود که درجه حرارت موجود در راکتور در یک محدوده مناسب از طریق یک سیستم کنترل دما نگه داشته می شود.
سرعت فضا و زمان اقامت: سرعت فضا (یعنی سرعت جریان گاز اگزوز از طریق کاتالیزور) و زمان اقامت (به عنوان مثال ، زمان اقامت گاز اگزوز در راکتور) همچنین عوامل مهمی است که بر اثر کاتالیزوری تأثیر می گذارد. سرعت فضای بیش از حد زیاد یا زمان اقامت بیش از حد کوتاه ممکن است منجر به کاتالیز ناقص شود ، در حالی که سرعت بسیار کم فضای یا زمان اقامت بیش از حد طولانی ممکن است باعث افزایش مصرف و هزینه انرژی شود. بنابراین ، لازم است که با توجه به ترکیب گاز اگزوز ، غلظت و خصوصیات کاتالیزور ، سرعت فضا و زمان اقامت را تنظیم کنید.

اگرچه غلظت مواد مضر در گاز دم پس از احتراق کاتالیزوری به طور قابل توجهی کاهش یافته است ، اما هنوز هم نیاز به درمان بیشتر برای اطمینان از رعایت استانداردهای انتشار دارد. این معمولاً شامل خنک کننده گاز دم ، برداشتن گرد و غبار و مراحل تصفیه عمیق است.
خنک کننده گاز دم: پس از واکنش احتراق کاتالیزوری ، دمای گاز دم زیاد است. لازم است از تجهیزات خنک کننده برای کاهش دمای گاز دم به یک سطح مناسب برای درمان و انتشار بعدی استفاده شود.
برداشتن گرد و غبار: اگرچه بیشتر ذرات در مرحله پیش درمانی برداشته شده است ، اما ذرات جدید ممکن است در طی فرآیند احتراق کاتالیزوری تولید شود. بنابراین ، استفاده از تجهیزات حذف گرد و غبار برای از بین بردن بیشتر ذرات موجود در گاز دم لازم است.
تصفیه عمیق: برای برخی از موارد خاص ، ممکن است لازم باشد که گاز دم را عمیقاً تصفیه کنید تا مواد مضر ردیابی احتمالی را از بین ببرد. این معمولاً شامل جذب شیمیایی ، جذب ، جداسازی غشای و سایر فناوری ها است .